Een aardig mens.

Het laatste bezoek aan Christophe was met echtgenote en twee dochters van 2 en 4 jaar oud. Net m'n dochters geleerd dat spugen niet hoort. Sta je daar je werk te doen, dus spugen hoort erbij. Christophe maakt zes cru's uit de Beaujolais dus de slikreflex moet helaas onderdrukt worden, anders worden de nummers drie tot en met zes niet eerlijk beoordeeld. U weet wel, de glimlachreflex als het goed is, de slikreflex als het heel goed is. (en de spuugreflex van de gemiddelde caféwijn). Maar goed, dochters uitgebreid pappa nadoen bij het kelderputje, opvoeden is ook een vak, en vervolgens Eveline, mijn vrouw: 'Wat een lullig vak heb jij toch eigenlijk van dit soort aardige mensen wil je toch alles kopen, wat sta je daar toch moeilijk te doen.....' Nu ja, moeilijk is het, want elk jaar moet ik weer die cru's eruit halen die dat jaar net weer wat lekkerder zijn dan de rest. Niet zo gek natuurlijk dat naar gelang het klimaat van het jaar dan weer deze en dan weer die gamay het beste geslaagd is. 2005 Moulin à Vent en Côte de Brouilly, 2006 Chiroubles, 2007 Chénas en Juliénas. Zo maken we dan toch kennis met met zijn hele gamma. Wachten wanneer de Saint-Amour er een keer als beste uitkomt. Maar vast staat elk jaar weer: wijnen van een begenadigd jong wijnmaker, neef van en opgeleid door Marcel Lapierre, dus puur natuur. Uitermate vin de plaisir, of misschien toch bij Christophe vins agréables.

Aangenaam, prettig, gezellig..... kan wijn aardig zijn? Proef maar eens...